Μεγάλωσα με την ΕΡΤ. Ήμουν το σταθερό παιδικό κοινό της βλέποντας ουράνιο τόξο, Φρουτοπία και όλα τα υπόλοιπα που όλοι οι συνομήλικοι μου θυμάστε.
Γιάννη Μπακογιαννόπουλο να προλογίζει ταινίες και Νάκυ Αγάθου πρόγραμμα, την θυμάμαι τη φωνή της, το μπακγκραουντ του σαλονιού, φωνή σαν αερικό.. Τις ήδη συννεφιασμένες Κυριακές μου στοίχειωνε το σήμα της Αθλητικής Κυριακής, απέκτησαν ήχο.
Έχω στο μυαλό μου την ΕΡΤ ως κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Αλλά η παιδική μου ηλικία πέρασε και αν το μικρό κοριτσάκι που είναι μέσα στο κεφάλι μου τα θυμάται όλα αυτά, δεν έμεινε σε αυτά, γιατί συνέχιζε να βλέπει ΕΡΤ τουλάχιστον για το διάστημα που συνέχιζε να βλέπει τηλεόραση. Και τους μικρομηκάδες, και τον Εξάντα και τη Φλέσσα και το Μένουμε Ελλάδα και ντοκιμαντέρ και εκπομπές με ενδιαφέροντες ανθρώπους και ενδιαφέροντες ματιές και τέτοιες που σε έκαναν να ψάξεις μετά στο πρόγραμμα τις να βρεις για να μάθεις ποιες ήταν και που σε έκαναν να πεις την άλλη μέρα σε έναν φίλο «είδα χθες μια γαμάτη εκπομπή» και συνήθως σε ρωτούσε ο φίλος «που; νέτ;» Όμως δεν είναι ο ρετρό συναισθηματισμός που με κάνει να γράφω αυτό το ποστ. Είναι ωραίο να θυμάσαι, αλλά είναι και τεράστιο κρίμα για όσα δεν θα ξαναδείς.
Και όπως συζητούσα με το Δημήτρη απόψε, κάποιοι δεν θυμήθηκαν τώρα ξαφνικά την ΕΡΤ. Είναι σαν να απορεί κάποιος που πηγαίνει μόνο στα μπουζούκια πως είναι δυνατόν σε κάποιον να αρέσει ο Χατζιδάκις.
Είναι ασύλληπτο πως εν μια νυκτί έχασαν την δουλειά τους τόσοι άνθρωποι. Είναι ασύλληπτο πως εν μια νυκτί έγινε μια τέτοια κίνηση. Όταν έβλεπα τη Στάη στο τελευταίο δελτίο σχεδόν αμήχανα να λέει ότι θα πέσει μαύρο μετά το τέλος του προγράμματος δεν είχα συνειδητοποιήσει. Μετά έβαλα τη Χριστίνα για ύπνο. Όταν άνοιξα ξανά την τηλεόραση είδα μαύρο. 1-2-3 μαύρο. Μια ανατριχίλα μπουμπούνισε το κορμί μου. Χωρίς λόγια, χωρίς να σκεφτώ. Μπήκα στο ιντερνετ και παρακολούθησα για 3 ώρες ζωντανά την ΕΡΤ. Συντελέστηκε μια άνευ προηγουμένου πραξικοπηματική πράξη. Αντισυνταγματική όπως άκουσα δικηγόρο να λέει, αδύνατον να κατανοηθεί από οποιοδήποτε ξένο μέσο, ικανή να ξεκινήσει πληθώρα συζητήσεων στα σοσιαλ μιντια. Ναι δεν είναι οι μόνοι που έχουν απολυθεί τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια, αλλά θα ακολουθήσουν κι άλλοι, αλλού. Ναι όλοι έχουμε κάποτε πει οτι μας τα παίρνει η ΕΡΤ μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, τα λαμόγια, εγώ δεν βλέπω ΕΡΤ. Ναι όταν απολύονται άνθρωποι στον ιδιωτικό τομέα ποιός μιλάει.Μη μου πείτε οτι ξαφνικά τους πήρε ο πόνος όλους για την ΕΡΤ. Όχι, μόνο για την ΕΡΤ σαν ΕΡΤ, όχι μόνο για τους 2.656 υπαλλήλους που μένουν στο δρόμο με πρακτικές ξαφνικού θανάτου, λες και είμαστε στον αδύναμο κρίκο.
Κι όμως η ανθρώπινη φύση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατάσταση εκείνη οπου η εκδίκηση είναι τυφλή, ο διπλανός είναι εχθρός και καλά να πάθει. Αφού εγώ γιατί όχι κι εκείνος. Οι ερμηνείες για τον πραγματικό λόγο που έκλεισε η ΕΡΤ πολλές. Μια είναι ολοφάνερη πάντως. Ότι για ακόμα μια φορά διχαζόμαστε. Εκεί πατάνε. Αυτό ξέρουν οτι θα συμβεί. Οτι για ακόμα μια φορά θα χωριστούμε σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Αυτό έγινε μέσα στα σοσιαλ μιντια με το που έσκασε η είδηση. Είδα καυγάδες για τους χαραμοφάηδες της ΕΡΤ, και από την άλλη είδα εκείνους που μιλούσαν για χουντα.
Ένα συνονθύλευμα απόψεων, με τους υπερ να μιλάνε για το χαράτσι της ΕΡΤ, τους μισθούς των δημοσιογράφων, τους κηφήνες, τους καρεκλοκένταυρος, την εξυγίανση.
Πολιτικοί αναλυτές, ρεπόρτερ της ΕΡΤ απο άλλες χώρες μιλούσαν για πρωτοφανές επεισόδιο. Οτι ποτέ ξανα δεν έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο σε άλλη χώρα. Οτι όταν σε άλλες χώρες τα κτίρια της εθνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης προστατεύονται δεν φιμώνονται. Και σήμερα είδαμε τα ΜΑΤ να περιφρουρούν το ραδιομέγαρο. Να απειλούν με έφοδο. Οτι ξένοι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν τις απαντήσεις στις ερωτήσεις τους απο τα στόματα των ελλήνων δημοσιογράφων που περιγράφανε την κατάσταση. Οτι το «σαξες στόρι» της Ελλάδας παρακολουθούν έντρομοι πολίτες αν τον κόσμο. Και εσύ ρε Κεδίκογλου τον ασυμμάζευτο έχεις. Πως κάποιο άνθρωποι διαλέγουν τον χειρότερο τρόπο για να μείνουν στην ιστορία.
Δεν ξέρω αν ταιριάζει μια τέτοια ανάρτηση στο μπλογκ μιας μαμάς, επίσης δεν είμαι η πλέον ενημερωμένη σε θέματα πολιτικής. Αυτό όμως που έχω καταλάβει όσο βαθύτερα βουλιάζουμε στην οικονομική κρίση, είναι ότι η κρίση αυτή έχει τόσα παρακλάδια που έχει εισχωρήσει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Ότι ακόμα και αυτοί που είναι στο καναπέ τους και δεν βγαίνουν στους δρόμους γιατί το ένα δεν τους αφορά, το άλλο δεν το ξέρουν, το τρίτο το ξεχάσαν την άλλη μέρα, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, παρα κάθε φορά που θα κάνουν ζάπινγκ να πέφτουν επάνω στο μαύρο του 1-2-3 και να το θυμούνται. Είναι η πρώτη φορά που τα γεγονότα μπαίνουν στο σπίτι σου ακόμα και αν αλλάζεις κανάλι γιατί δεν θέλεις να ακούσεις την είδηση. Τα γεγονότα σε ξεπερνούν. Δεν μπορείς ούτε άγνοια να δηλώσεις.
Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ακόμα καλύτερα ξέρω που δεν ανήκω.Είμαι μαμά, γράφω σε «μαμαδομπλόγκ» (τι λέξη) αλλά δεν μπορώ να μη μιλήσω όταν καταλύεται η δημοκρατία, όταν αυτό κάνουν, γιατί προφανώς μπορούν να το κάνουν. Μας το δείχνουν ξεκάθαρα ότι η χώρα έχει βουλιάξει. Ότι δεν υπάρχει όχι θεσμός κρατημένος όρθιος, αλλά ούτε το βασικό συστατικό της, η δημοκρατία. Γιατί ανα πάσα στιγμή όλα μπορούν να συμβούν, χωρίς προειδοποίηση, απλά με μια εντολή.
Πολλά άκουσα. Πολλά διάβασα. Κανέναν επιχείρημα της «άλλης πλευράς» δεν ήταν αρκετό για να με κάνει να έχω δεύτερες σκέψεις.
Ο άνεργος είναι άνεργος από όπου κι αν προέρχεται. Η ΕΡΤ ήταν κρατικός οργανισμός που όφειλαν να τον κρατήσουν ζωντανό έστω και αν τον έβαζαν στην εντατική. Δεν διορίσαμε εμείς όσους δούλευαν εκεί, είναι σαν να ζητούν τα ρέστα από τον εαυτό τους. Και όλους τους εργαζομένους εκεί δεν μπορείς να τους βάζεις στο ίδιο τσουβάλι.
Εξυγίανση της ΕΡΤ. Απο πότε η εξυγίανση συντελείτε με απαγχονισμό;
Και για το τέλος, πολύ το χάρηκα αυτό το χαλαρό μουντ των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, αυτό που είναι λίγο μπακστέιτζ, που λείπει o καθηγητής από την τάξη και βγάζουμε τα περιοδικά από την τσάντα και την φραπεδιά, χάθηκε να είναι έτσι η τηλεόραση πάντα;
Poseginamana said:
Καλημέρα! Ξέρεις τι, χαίρομαι που έγραψες αυτό το ποστ. Όταν συμβαίνουν τέτοια τραγικά στη χώρα όλοι πρέπει να μιλούν και να γράφουν. Δεν γίνεται να παίζουμε ότι βρισκόμαστε μέσα στη τρελή χαρά και να λέμε άλλα αντ’ άλλων. Η πολιτική, το τι συμβαίνει στη χώρα μας είναι άμεσα συνδεδεμένο με την προσωπική μας ευτυχία και εξέλιξη. Είναι άμεσα συνδυασμένο με εμάς και τα παιδιά μας. Χαίρομαι που υπάρχουν προβληματισμένες μαμάδες εκεί έξω που υψώνουν τη φωνή τους και μιλούν!
gorgw said:
Καλημέρα!Και εγώ θα χαρώ πολύ να δω αντίστοιχες αναρτήσεις ακόμα και αν οι απόψεις με βρίσκουν αντίθετη. Πλέον δεν μπορούμε να είμαστε έξω απο όσα γίνονται. Είναι αδύνατον. Αν γράφεται ιστορία κάθε μέρα, τα παιδιά μας θα είναι τα πρώτα που γευτούν τις συνέπειες.
bookaieva said:
Ζούμε μέρες πολέμου και δεν το ξερουμε καν και αυτό είναι το χειρότερο.
Η τρομοκρατία που μας ασκεί το ίδιο μας το κράτος είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορείς πλέον να κρυφτείς ούτε στο ίδιο σου το σπίτι!
ΠΑλιοτερα ακούγαμε τέτοιες και λέγαμε :’ Καλα τώρα λογια»!
Προχθές το απόγευμα ακούσαμε κλείνει η ΕΡΤ και μέσα σε 3 ώρες είχε πέσει μαύρο.
Αυτό είναι εκτέλεση. Εκτέλεση της δημόκρατίας.
Δεν είναι ανάγκη να ξέρεις από πολιτική για να καταλάβεις το έγκλημα!
Νιώθεις το μούδιασμα; Νιώθεις το σοκ;
Οτιδήποτε προκαλεί τέτοια συναισθήματα είναι άρρωστο σίγουρα.
Όσον αφορά το ότι είσαι μαμά και γράφεις με «μαμαδομπλογκ», είσαι η πλέον αρμόδια να γράψεις, γιατί η χώρα αυτή τείνει να γίνει, όχι, έχει γίνει οίκος ανοχής με νταβαντζίδες να μας ξεπουλάνε και εμάς πόρνες! (Συγνώμη για τη γλώσσα)
ΚΑι σε αυτή τη χώρα μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
gorgw said:
Συμφωνώ σε όλα. Όταν τα συναισθήματα που σου προκαλούνται είναι τέτοια, σίγουρα κάτι γίνεται λάθος. Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις κάτι παραπάνω.
Δέν έχει τελειωμό…δεν έχει τέλος αυτός ο πάτος;
Mary Georgali said:
Αυτό που εγώ κρατάω μέσα σε όλο αυτό το κλίμα είναι το παράλογο του πράγματος, να είναι οι μισοί ευχαριστημένοι που έκλεισε η ΕΡΤ (λες κι αυτή έφταιγε για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας) και οι άλλοι μισοί να ξεσηκώνονται και να ουρλιάζουν για κατάλυση της δημοκρατίας και επιβολή χούντας.
Και το κακό είναι ότι δεν ξέρω ποια από τις δύο πλευρές έχει δίκιο. Μας έχουν βάλει να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, να τρώμε ο ένας τις σάρκες του άλλου για να ξεχνάμε τα σημαντικότερα…..
Ότι σε λίγο έρχεται και η δική μας σειρά. Όλων μας, ανεξαρτήτως αν είμαστε στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα. Έρχεται η σειρά μας κι εμείς νομίζουμε ότι είμαστε ασφαλείς όσο κάποιος άλλος απολύεται εν μία νυκτί, όσο κάποιος άλλος τόσο βίαια και απότομα μένει στο δρόμο.
Κι εμείς ως γονείς πρέπει να αναλογιστούμε και τι χώρα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας.
gorgw said:
Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.
Δυστυχώς όσο και αν προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη, δεν είμαι. Συνεχόμενα, υπάρχουν ζητήματα για τα οποία αναρωτιόμαστε ποιός έχει δίκιο, ποιά άποψη να ασπαστώ.
Υπάρχουν όμως και κάποια θέματα που δεν χωράνε συζήτηση.
Ζούμε σε μια σκοτεινή εποχή και σε έναν τόπο που οι άνθρωποι του δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι.
Maria said:
αγαπητή μου (το εννοώ) μαμά
δε χρειάζεται να είναι κάποιος «ενημερωμένος σε θέματα πολιτικής».
Όλα είναι πολιτική.
αυτό που κάνεις (που νιώθεις) σήμερα είναι πολιτική.
με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
gorgw said:
Ακριβώς αυτό πιστεύω και μακάρι όλες οι μαμάδες να έγραφαν για όλα αυτά που συμβαίνουν. Με ενδιαφέρει πολύ η άποψη τους, θα το αναζητούσα και θα το διάβαζα με ενδιαφέρον. Ίσα ίσα όταν γίνεσαι μαμά γίνεσαι και περισσότερο πολιτικό όν. Απλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτήν την παράγραφο γιατί όπως και να το κάνουμε το μπλογκ μου είναι για την κόρη μου, υπάρχουν άλλα μπλογκς που συζητάνε πολύ καλύτερα απο εμένα αυτά τα θέματα.
Αυτό θέλω να πω στις μαμάδες. Ότι το να είσαι μαμά, ή το να έχεις ένα μπλογκ για το παιδί σου δεν σε κατηγοριοποιεί και δεν σε αποκλείει. Αλλά δεν θέλω να μείνουμε μόνο σε αυτό αλλά στην ουσία της ανάρτησης.
Ανταποδίδω τους χαιρετισμούς.
mommyinhappiness said:
Η ΕΡΤ είναι άμεσα και άρρηκτα συνυφασμένη με την παιδική μας ηλικία, έχεις δίκιο. Το τραγούδι της φρουτοπίας το βάζω στη μπέμπα μου να το ακούει και χαίρομαι και εγώ…Η αθλητική Κυριακή σήμαινε ύπνο και πρωινό Δευτεριάτικο ξύπνημα…Και εγώ μαμαδομπλόγκ έχω, αλλά και εγώ αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω για όλα αυτά τα πρωτόγνωρα, τα ανήκουστα και τα τρομακτικά που συμβαίνουν στη χώρα μου. Τα γεγονότα έχεις δίκιο μας ξεπερνούν…Θέλω πια ειλικρινά κάποια στιγμή να τον πιάσουμε τον ρημαδοπάτο, δεν αντέχω άλλο αυτήν την ηθική, κοινωνική και πολιτική κατρακύλα….
gorgw said:
Αυτό που θέλω είναι κάποια στιγμή να σηκώσουμε κεφάλι. Αφορμές υπάρχουν καθημερινά και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Όρεξη να έχεις να τις βλέπεις.
Ας είναι η αλληλεγγύη η πρώτη λέξη που θα μας έρχεται στο μυαλό και όχι οτι ο ψόφιος γάιδαρος του γείτονα δεν είναι δική μας δουλειά.